De zomer is voorbijgegaan

Aan de slag

De zomer is voorbijgegaan werd in 1960 gecomponeerd als lied met een instrumentale begeleiding. In 1966 verscheen het als koorlied in de bundel Ik kwam er lestmael. Het past in de reeks liederen als Schrijf mijn naam, Ik ben van nergens en overal, Ik wandel door Gods seizoenen, enz.

Mooie melodie

De zomer is voorbijgegaan is een lied dat toont hoe ook in kleine liedjes een melodie zijn vindingrijkheid toont vanuit de tekst. Let maar op de achtste noten in voorbijgegaan en een uitstelmotief op tot later tijd. Mooi is ook de climax naar blauwige bloesem, waar alle herfstpracht samenkomt in één maat. De melodische structuur van de strofen neigt naar een volkslied, omdat de eerste en de tweede zin dezelfde zijn. Maar dan volgt een verheven en stuwende slotzin in een typische Nees-snit, die zich rustig neerlegt.

Natuurlijke spanningsboog

Zo’n kort, strofisch lied (de twee strofen zijn geschreven door J. Van den Eynde) vraagt weinig toelichting en het specifieke klankidioom vraagt geen bijzondere vaardigheden. Wel moet het koor een natuurlijke spanningsboog trekken naar de bloesem en de wielewaal toe, waarin vooral de sopranen en tenoren helder mogen schitteren. Overigens is het belangrijk de zinnen rustig op te bouwen en neer te leggen en de momenten om te ademen niet te overhaasten. Zo zal het woordje tijd niet afgekapt of weggegooid worden. Een zorgvuldige articulatie waarin de medeklinkers aandacht verdienen - let op de alliteraties van blauwige bloemen en het blauw verbleekt - versterkt de expressie.

Door de stemmen twee aan twee in te studeren, sopraan-alt, tenor-bas en ook sopraan-bas en alt-tenor, krijgen de koorzangers inzicht in de parallellen en tegenbewegingen. Dat verhoogt het houvast om het lied spannend te houden en zuiver en klankrijk te zingen.

Een pareltje van woord-toon verhouding.